آتنا (فاطمه) دائمی خشکنودهانی، فعال مدنی محبوس در بند زنان زندان اوین در نامه‌ای سرگشاده با عنوان “سرکوب، خفقان و فساد، نشانه‌های زوال یک حکومت استبدادی” می‌گوید که “تاریخ تکرار می‌شود و تنها با علم به تاریخ می‌شود به حال بد حکومت جمهوری اسلامی پی برد”.
آتنا دائمی، در بخشی از نامه‌اش که نسخه کامل آن در اختیار کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی قرار گرفته می‌نویسد: «اخیرا بازداشت‌های دسته جمعی فعالان مدنی و سیاسی در حوزه‌های حقوق کارگران، معلمان، زنان، دانشجویان و نویسندگان و… نگران کننده‌است، البته تنها حکومت است که می‌بایست نگران باشد! نگرانند و اعمال‌شان گویای ضعف و ناتوانی آن‌هاست که برای حفظ بقای خود چاره‌ای جز این نمی‌بینند، با ضعفی که از خود نشان می‌دهند و با این حجم از سرکوب‌ها تنها با مقاومت و ایستادگی نتیجه‌ای را که مدت‌هاست به دنبال آن هستیم در پی خواهد داشت».
لازم به توضیح است که دستگاه قضایی برای آتنا دائمی، فعال حقوق بشر زندانی و گلرخ ابراهیمی ایرایی که به صورت موقت آزاد شده‌است، پرونده جدیدی گشوده و آنها را برای اخذ آخرین دفاعیات خود، در روز دوشنبه ۱۶ اردیبهشت ۱۳۹۸، به شعبه ۴ بازپرسی دادسرای اوین احضار کرده‌بود.
متن کامل نامه آتنا دائمی را بخوانید:
تاریخ تکرار می‌شود و تنها با علم به تاریخ می‌شود به حال بد حکومت جمهوری اسلامی پی برد. سرکوب و ایجاد رعب و وحشت، نارضایتی‌های داخلی و اعتراضات اقشار مختلف مردم، فقر و بیکاری گسترده، از بین رفتن و انکار آزادی‌های مدنی و افزایش آمار زندانیان سیاسی و عقیدتی و صدور احکام سنگین و غیرقانونی، افزایش شدید فسادهای کلان مالی و اختلاس‌های نجومی، اوضاع آشفته و نا به‌سامان و خطرناک سیاست خارجی و بین‌المللی و در نتیجه تحریم‌های متوالی و کمرشکن، همه این‌ها در همه دوره‌ها هم نشانه ضعف و زوال حکومت و هم نشانه نبود پشتوانه چه در داخل و چه در خارج برای ادامه حیات آن بوده است.
اخیرا بازداشت‌های دسته جمعی فعالان مدنی و سیاسی در حوزه‌های حقوق کارگران، معلمان، زنان، دانشجویان و نویسندگان و… نگران کننده‌است، البته تنها حکومت است که می‌بایست نگران باشد! نگرانند و اعمال‌شان گویای ضعف و ناتوانی آن‌هاست که برای حفظ بقای خود چاره‌ای جز این نمی‌بینند، با ضعفی که از خود نشان می‌دهند و با این حجم از سرکوب‌ها تنها با مقاومت و ایستادگی نتیجه‌ای را که مدت‌هاست به دنبال آن هستیم در پی خواهد داشت.
در سده‌های پیشین نیز تعداد زیادی از فعالان سیاسی از احزاب و تشکل‌های گوناگون در زندان‌های مخوف حکومت‌های دیکتاتوری زمان به‌سر می‌بردند. بسیاری کشته شدند و بسیاری از جان و مال و آینده خود گذشتند و با مقاومت در زندان تاثیرات عمیق و شگرف و با شکوهی در آینده کشور و مردم گذاشتند. کسانی که بی آنکه به دنبال نام و شهرت رسانه‌ای و بین‌المللی و کسب مقام و جایزه و پول باشند، جان در کف در مقابل غول دیکتاتور ایستادگی کردند، با فعالیت‌هایشان حتی در زندان و اتحادهای بی‌نظیرشان، مدعیان قدرت را به زانو در آوردند و درس‌های آموزنده‌ای برای ما به ارث گذاشتند. از لحاف دوز و کفاش و دست‌فروش که بسیاری از آنها حتی سواد خواندن و نوشتن نداشتند، تا روزنامه‌نگار و دکتر و مهندس و… با حضور فعال در مبارزات و تشکل‌ها، هزینه‌ها پرداختند که آوازه مقاومت‌هایشان در دنیا پیچید، بی‌آنکه نامشان را کسی بداند.
همه می‌دانیم حکومتی که برای بقای خود دست و پا می‌زند خود را نیز زخمی می‌کند، انسان‌های بی‌گناه را قربانی اهداف خود خواهد کرد و حتی هر آنچه که مدعی مقدس بودنش بود، زیر پا له خواهد کرد و به طرق مختلف قدرت نمایی خواهد کرد، اما همه ما این را نیز می‌دانیم که هیچ چیز نمی‌تواند در مقابل قدرت مردم و عزم راسخ آنها ایستادگی کند و مردم کافی‌ست که بدانند و بخواهند و به هدف خود ایمان داشته باشند و کافی است آگاهی و از خودگذشتگی را فراگیر کنند.
طی سال‌های اخیر عمال جمهوری اسلامی خواستند تا صدای فعالان را خاموش کنند، عده‌ای را کشتند، عده‌ای را چون ارژنگ داوودی ربودند و بسیاری را با انواع شکنجه‌های روانی خواستند که از میان بردارند.
همانطور که مرا نیز سعی می‌کنند علاوه بر زندان و با محرومیت از ابتدایی‌ترین حقوق یک زندانی، تبعید، پرونده سازی‌های آبکی، آزار و اذیت و تهدیدهای مکرر اعضای خانواده و دروغ و توطئه در زندان و نسبت دادن اعمال غیر اخلاقی و…ساکت کنند و صدایی را که در قلمم نهفته است خفه کنند، اما من نیز چون سایر دوستانم وقتی می‌دانم که زندانیان سیاسی کشورم در دو سده اخیر چگونه در برابر این قبیل شوخی‌های احمقانه ایستادگی کردند، از آنها درس خواهم آموخت تا به آنچه برایش در زندانم برسم
هر چه اعمال فشارشان بیشتر، نابودی‌شان نزدیک تر!! همچون درد زایمان! هر چه درد بیشتر تولدی باشکوه و تمام شدن درد نزدیک تر!!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر